Ondanks deze voortdurende zoektocht zet Teylingereind de deur niet zomaar wagenwijd open. Suzanne: ‘Om bij ons te kunnen werken, moet je stevig in je schoenen staan. Het werk is mooi, maar niet altijd makkelijk. Daarnaast moet je je ook goed kunnen verplaatsen in de schoenen van een ander. Empatisch begrenzen dus eigenlijk. En je moet weten hoe je omgaat met agressie, want daar krijgen onze medewerkers helaas regelmatig mee te maken. Kun je al die zaken, dan vind je hier de baan van je leven waar je elke dag nieuwe dingen leert en echt de ruimte krijgt om door te groeien.’  Er is niet altijd zo streng geselecteerd, vertelt Suzanne. ‘Met als gevolg dat er mensen kwamen werken met een verkeerd idee van het werk. Die waren dus snel weer weg. En dat is natuurlijk best heftig, want dat waren wel mensen die hun baan op hadden gegeven om hier te komen werken. Dat wilden we niet meer, en daarom zijn we strenger gaan selecteren. Er zit nu standaard een gesprek met een psycholoog bij en we gaan in de gesprekken dieper in op beweegredenen, verwachtingen en ervaring in omgaan met agressie. Ook een meeloopdag is onderdeel van de werving. Zo kunnen kandidaten in de praktijk zien hoe het er op de leefgroep aan toegaat.’ 

En dat werkt, want het percentage collega’s wat in de eerste maanden afvalt is gedaald. ‘Als je hier komt met het beeld dat de jongeren je met open armen op staan te wachten en elke dag hun dankbaarheid uiten, dan kom je van een koude kermis thuis. Snap je dat pubers niet altijd op je zitten te wachten, maar toch veel van je kunnen leren, dan gaat het al heel anders. Je kunt echt verschil maken in het leven van een jongere, maar hij zal dat echt niet altijd meteen zien.