Spanningen merk je doordat je vaker grenzen moet aangeven. Het is vaak voelbaar in de sfeer. Je merkt het aan je onderbuikgevoel en de rest van je zintuigen. Dus dan doe je daar iets mee. Eigenlijk grijpen we in op alles wat afwijkt van het normale. Soms ga ik er gewoon tussen zitten, waardoor smoezen lastig wordt. Soms bespreek ik het met een jongere apart, maar als het echt niet oké voelt, dan gooi ik het open en bespreek ik het, samen met mijn collega, met de hele groep. Benoemen wat we zien en vragen wat er aan de hand is. Je krijgt helaas niet altijd boven water wat er speelt, maar je hebt wel laten merken dat jij ziet wat zij aan het doen zijn. Dat is vaak genoeg om het te laten stoppen. En mocht dat echt niet werken, dan zijn er sancties, zoals een time-out op de kamer.”
WERK MET AL JE ZINTUIGEN EN LUISTER NAAR JOUW 'ONDERBUIKGEVOEL'
......Mathijs (Groepsleider) “Groepsleiders in Teylingereind staan altijd aan. Dat betekent: ogen en oren open. Op elk moment. Je moet van alle jongeren weten waar ze zijn op elk moment. Goed aanvoelen hoe de sfeer is. Wordt het ineens heel rustig of zie je kliekjes vormen en mensen met elkaar smoezen? Dan is de kans groot dat er iets broeit. Ook als er ineens één of twee jongeren superveel vragen hebben voor jou en je collega is het opletten geblazen. Dan is de kans groot dat zij de afleiding vormen voor andere jongeren die iets aan het uitvreten zijn. Andere opletmomenten? Als je ziet dat ze je steeds zoeken. Dat is checken of je hun wel ziet, omdat ze niet gezien willen worden. Of juist heel druk en enthousiast gedrag.
