Wat meiden anders maakt Meiden onderscheiden zich duidelijk van jongens door hun sociale sensitiviteit en de nadruk op relaties. Thema’s als loyaliteit, groepsdruk en zelfbeeld spelen hier sterker. “Vriendschappen zijn vaak intens, maar kunnen net zo snel omslaan in conflicten. Een ruzie kan door een gerucht of een gevoel van buitensluiting in een dag escaleren. Dan is het onze taak om met gesprek en bemiddeling de rust te herstellen.”
Een groepsleider moet daarom meer dan ooit empathisch zijn. “Je moet vooral letten op non-verbale signalen, geduld hebben en heel bewust zijn van je eigen communicatie. Het team traint hier continu op. Veiligheid is altijd de basis, maar zorg en behandeling zijn onmisbaar om tot de kern te komen.”
Verantwoordelijkheid nemen ‘’Wat ik zelf belangrijk vind, is dat we óók laten zien dat we met de meisjes werken aan inzicht in de aanleiding van hun verblijf in de JJI. Dat betekent dat ze niet alleen reflecteren op hun eigen verhaal, maar ook stil leren staan bij wat hun gedrag heeft betekend voor anderen — de slachtoffers in het bijzonder.’’ Bewustwordingsproces is een essentieel onderdeel van hun traject: inzien wat er is gebeurd, wat de gevolgen daarvan zijn geweest, en hoe je daar verantwoordelijkheid voor kunt nemen. We doen recht aan zowel de ontwikkeling van de meisjes als de impact van hun daden
Dagelijks leven en ouders De dag van een meisje bestaat uit een vaste structuur met onderwijs, therapie, sport en ontspanning. Op hun eigen kamer mogen ze persoonlijke spullen hebben – foto’s, boeken, hobbymaterialen. Dit voor de invulling van momenten van rust en eigen tijd. Contact met buiten is geregeld en strak afgestemd. “Dagelijks bellen met ouders is mogelijk, bezoekmomenten zijn gepland. Voor ouders blijft dit spannend, maar we zien ook hoe waardevol die momenten zijn.” Nadia wil ouders geruststellen: “Juist deze plek biedt ruimte voor herstel. Ik begrijp de zorgen, maar hier kan een meisje leren om opnieuw kracht en perspectief te vinden.”
Het team achter de Bron Het samenstellen van het team vraagt zorgvuldigheid. “We zoeken professionals die niet alleen stevig in hun schoenen staan, maar ook warmte en flexibiliteit brengen. Affiniteit met meiden is cruciaal – je moet kunnen omgaan met hun intensiteit, maar er ook van kunnen genieten.” Het werk is soms zwaar, omdat emoties heftig kunnen oplopen. “Maar juist daarin zit ook onze drive. Je ziet jongeren die ondanks alles veerkrachtig zijn en stappen zetten. Dat maakt dit werk ongelooflijk waardevol.”
Samenwerking en organisatie De komst van meiden heeft invloed op heel Teylingereind. “Het maakt ons bewuster van genderspecifieke zorg. Collega’s van Individuele Traject Afdeling en de Observatie kijken mee, we leren altijd van elkaar.” Ook buiten de muren is samenwerking essentieel. “Met Dienst Justitiële Inrichtingen en ketenpartners werken we aan een geïntegreerde aanpak. Door samen ervaring op te doen, versterken we de zorg voor meiden binnen het forensisch domein.”
Toekomst en persoonlijke drijfveer Over vijf jaar hoopt Nadia dat de meidenafdeling vanzelfsprekend is geworden. “Een plek waar meiden zich veilig en gezien voelen, en waar normalisering centraal staat. Dat jongens en meiden samen leren omgaan in gezamenlijke programma’s, net zoals straks in de maatschappij.” Haar wens is dat ieder meisje hier leert veerkracht te vinden en met vertrouwen de deur uitgaat. “Dat succes zie ik wanneer een meisje hier vertrekt met een nieuw perspectief en het geloof dat ze verder kan.”
Wat haar persoonlijk het meest raakt? “De kwetsbaarheid en veerkracht die ik elke dag zie. Elke kleine stap vooruit is een overwinning. Achter elke jongere zit een uniek verhaal en de kracht om te groeien. Laten we dat altijd blijven zien, ook als het moeilijk wordt.”
