‘Hard werken,’ zegt Annemarie, ‘Met z’n tweeën zorgen we voor lunch voor gemiddeld 70 collega’s per dag. Dat doen we met veel plezier. Ik voel me altijd enorm gewaardeerd. ‘En vergeet de koffie niet,’ vult Abel aan. ‘Want dat weten heel veel mensen niet, maar wij zorgen ook dat de koffieapparaten in het hele gebouw schoon en gevuld zijn.’ Wat er op het menu komt te staan, bepaalt het keukenteam samen. Een paar dingen zijn daarbij belangrijk: het moet lekker zijn, afwisselend en betaalbaar. En dat zorgt voor soms bijzondere combinaties. Annemarie: ‘Laatst hadden we een broodje rosbief, roomkaas en sinaasappel. Ik dacht: dat gaat niemand nemen, maar ook die vlogen over de toonbank!’ En dat is niet vreemd, want het aanbod in de kantine is in heel Teylingereind bekend. Abel: ‘Ook groepsleiders, die eigenlijk gewoon op hun groep kunnen lunchen, komen hier vaak. Er zijn teams die een vaste ‘snackdag’ hebben waarop ze naar ons toe komen. Heel leuk, want zo zie je elkaar nog eens.’ 

Annemarie vindt dat ook gezellig. ‘Op eerdere werkplekken waren collega’s nog wel eens uit de hoogte, maar hier niet hoor. Iedereen komt een praatje maken en als je op vakantie bent, word je echt gemist.’ Die gezelligheid heeft ook een keerzijde. ‘Voor de jongeren die hier stage lopen, kan het wel wat veel zijn soms. Die komen hier gewoon meehelpen, maar worden door íedereen uitbundig begroet alsof ze een BN’er zijn. Dat vinden ze soms wel pittig.’ En dat is jammer, want de hulp van stagiaires kunnen ze goed gebruiken in de kantine.